kirpiğin kadar

ezberimde ki  nefret kelimeleri...
gün doğumuna kadar aklımda kalır...
gökyüzünde ki karanlıklar
bir çocuk doğduğunda dağılır...
ay  sanki perdenin arkasından
bana gülümserken...
bulutlar her defasında 
yeni bir oyun için
perde diye
bağırır...
unut gözlerinde ki parlaklığı
umut göz kapaklarının üstünden 
sana bakarken...
aslında aşk sana kirpiğin kadar uzaktır...