ellerim beden üzerinde dolaşan bir köle
içimdeki duygu ifade edilmez şekilde
kelimeler kağıt üzerinde
hareket etmeyi bekleyen bir
makinisti ölü bir bedende..
sebebsiz yere gitmez belki
hareket saati
güneş vakti
karanlık bulutlar hic göstermez ki
güneşin saatini
her zaman yagmur yagar
kelimilerinin üstüne
Duygularını değiştiricek
bir kurtarıcı gelmediğindendir
belki
çıkıyor artık yola tren...
yolunu bilmeden...
ilk durakta ki ölümü
yolcularına hissetirmeden
kelimelerinin ölmediğini
bildiğinden...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder