mutsuzluk hastalığı

basamaklardan inerken karanlık cennete

cennetin rengi varmıdır diye sordum kendime

ismini yazarken deftere 

hüzünler dönüştü seramoniye

gören varlıklar burnunu çekmekle yetindiler

ve damlaları aktı yeryüzüne

şırıltılar ve sızıntılar halinde

en güzel hastalık mutluluktur dedim

kendi kendime.

mutlu olursam bir nedene 

hasta olursam eğer bir ilaca bağlı kalırım

düşüncesi oluştu 

yüzde doksan sekizi gereksiz olan beynimde..

ama şimdi sağlıklı olma zamanı

sevgili varlığım..

açılsın mutsuzluluğun kapısı..

kapansın hastane kapıları...

ne güzeldir aslında mutsuzluk hastalığı...